Metody testowania wydajności interfejsów programistycznych API w środowisku wirtualnych funkcji sieciowych NFV
Rosnąca złożoność nowoczesnych sieci telekomunikacyjnych oraz zapotrzebowanie na usługi o wysokiej przepustowości doprowadziły do przyjęcia wirtualizacji funkcji sieciowych (NFV) jako kluczowego rozwiązania. NFV wykorzystuje interfejsy programistyczne API do orkiestracji funkcji sieciowych, pełniąc rolę podstawowego mechanizmu komunikacji między komponentami. Z uwagi na kluczową rolę API w takich środowiskach, ich wydajność i niezawodność mają bezpośredni wpływ na jakość świadczonych usług. Mimo to, testowanie wydajności API pozostaje słabo zbadanym obszarem w literaturze naukowej. Niniejsza praca koncentruje się na analizie wydajności interfejsów REST API. Przeanalizowano cztery popularne frameworki: Flask, FastAPI, Gin i Spring, pod kątem progu przeciążenia, czasu odpowiedzi, stabilności działania oraz liczby błędów. Przeprowadzono zaawansowaną analizę statystyczną przy różnych poziomach obciążenia. Wyniki badań wskazują, że różne frameworki zachowują się odmiennie w zależności od poziomu obciążenia, co ma istotne znaczenie przy wyborze technologii do konkretnych zastosowań. Testy wykazały, że Flask i FastAPI mogą obsłużyć największe obciążenie, jednak ich wydajność znacznie spada po przekroczeniu progu przeciążenia. Gin charakteryzuje się najwyższą szybkością, ale odrzuca część zapytań nawet przy niskim obciążeniu. Spring, mimo niskiego czasu odpowiedzi, szybko osiąga próg przeciążenia i wykazuje najmniejszą wydajność.